Saturday, April 19, 2008

ಪ್ರೀತಿಗೊಂದು ಕಾರಣ ಕೊಡೋ?


ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಪ್ರಾಣ ಹೋಗುವಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಿನಗೆ ನಾನು ನನಗೆ ನೀನು ಅನ್ನುತ್ತಾರಲ್ಲಾ ಹಾಗೆ. ಆದರೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಒಂದಿನ ಹುಡುಗಿ ಮೀರಾಳಿಗೆ ತನ್ನ ಹುಡುಗ ಪ್ರೀತಂ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನ್ನುವ ಹಪಾಹಪಿ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಎದುರಿಗೆ ಕುಳಿತವನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ.

ಹೇಳು ಪ್ರೀತಂ why do you like me? why do you love me?

ಪ್ರೀತಮ್ ಏಕ್ದಮ್ ಕಂಗಾಲು.

ಇಷ್ಟು ದಿನ ಇಲ್ಲದ ಈ ಅನುಮಾನ ಇವಳಿಗ್ಯಾಕಪ್ಪ ಈಗ ಬಂತು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

"ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ, ಇಷ್ಟ ಆಗಿರೋದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳಿಲ್ಲ ಕಣೆ, But I really like u. ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಸತ್ತು ಹೋಗುವಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಹೇಗೆ ಹೇಳಲಿ...?

" " ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ನಿನಗೊಂದು ಕಾರಣ ಹೇಳಲು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದು ಹ್ಯಾಗೆ ಹೇಳ್ತೀಯ... ನೀನಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಇಷ್ಟ ಅಂತ? ಶುದ್ಧ ಬೊಗಳೆ ನಿಂದು ಹೋಗೋ " ಕಣ್ಣೀರಿಡುತ್ತಾಳೆ ಮೀರಾ." ನೀನು ನನಗೆ ಕಾರಣ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ಕಣೋ. ಯಾಕೇಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯರಿಗೆಲ್ಲ ಅವರ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಕಾರಣ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ನೀನೂ ಹೇಳು? ಪ್ರೀತ್ಸೋದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕಾರಣ ಹೇಳೋ ತಾಕತ್ತು ನಿನಗಿಲ್ವಾ? " ಮೀರಾ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಕನವರಿಸುತ್ತಾಳೆ.

ಪ್ರೀತಮ್ ತಡವರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಏನು ಹೇಳಲಿ ಇವಳಿಗೆ? ಹೇಳಿದ್ದು ಇಷ್ಟ ಆಗದೇ ನನ್ನನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ? ಓ ದೇವರೆ, ಇವಳಗೆ ಇಂಥ ಕಾರಣ ಹುಡುಕುವ ಹುಚ್ಚು ಯಾಕಾದರೂ ಬಂತಪ್ಪಾ?ಮೀರಾಳ ಕೈಹಿಡಿದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ.

"ಹೇಳಲೇಬೇಕಾ?

""ಹ್ಞೂಂ" ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ ಮೀರಾ.

ಪ್ರೀತಂ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅವಳನ್ನೇ ಒಮ್ಮೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿನೋಡಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

" ನಿನ್ನನ್ನ ನಾನು ಯಾಕೆ ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರೆ,U are beautiful!ನೀನ್ನ ವಾಯ್ಸ್ ತುಂಬಾ ಸ್ವೀಟಾಗಿದೆ.ನೀನು ತುಂಬಾ ಕೇರಿಂಗ್ ನೇಚರ್ ಇರೋ ಹುಡುಗಿ.ನಿನ್ನ ನಗು ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಈಗ ತಾನೆ ಅರಳಿದ ಹೂವಿನಷ್ಟು ಫ್ರೆಷ್ ಆಗಿದೆ.ಮಾತು, ಮಾತಾಡ್ತೀಯಲ್ಲ ಅದೊಂಥರ ಜೇನಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ ಅದ್ದಿ ತೆಗೆದಂಗಿರುತ್ತೆ.ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿದ್ದೇ ತಡ ಮೀರಾ ನೀಲಾಕಾಶದಲ್ಲಿ ನೆಗೆದು ಹಾರಿದಳು. ಅವಳ ಮನದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ನೂರು ಹೂ ಅರಳಿದ ಸಂಭ್ರಮ.

***

ಪ್ರೀತಿ ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರೀತು. ಪ್ರೀತಂ ತನ್ನನ್ನು ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಮೀರಾಳಿಗೆ ರೀಸನ್ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತಲ್ಲ, ಅದನ್ನೇ ತನ್ನೆಲ್ಲ ಗೆಳತಿಯರ ಹತ್ತಿರ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡಿದಳು. ಪ್ರೀತಂ ಅಂದ್ರೆ ಮೀರಾಳಿಗೆ ಕೇವಲ ಪ್ರೀತಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ... ಅವನೇ ಬದುಕು... ಅವನೇ ಉಸಿರು... ಅವನೇ ಅವಳ ನಾಡಿ ಮಿಡಿತ... ಅವನೇ ಅವಳ ಎಲ್ಲಾ!ಆದರೆ ವಿಧಿ ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲ.ಎಂದಿನಂತೆ ಮೀರಾ ಅವತ್ತು ತನ್ನ ಸ್ಕೂಟಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾದ್ರೆ, ಎದುರಿನಿಂದ ಬಂದ ಕಾರಿನವ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ. ಮೀರಾಳದು ಅನ್ಕಾನ್ಷಿಯಸ್ ಲೆವೆಲ್. ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಓಡೋಡಿ ಬಂದ ಪ್ರೀತಮ್ಗೆ ದಿಕ್ಕೇ ತೋಚದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಎಷ್ಟು ಚೆಂದಕ್ಕಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನ ಹೀಗೆ ಮಾತೇ ಇಲ್ಲದಂಗೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಲ್ಲ ದೇವರೆ. ನೀನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಕ್ರೂರಿ ಅಂತ ನನಗೆ ಇದುವರೆಗೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ... ಐ ಹೇಟ್ ಯು... ಐ ಹೇಟ್ ಯು ಹಲಬುತ್ತಾನೆ.ಮೀರಾ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕಾರಣ ಕೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಗಿ ಪ್ರೀತಂ ಮನಸ್ಸು ಅಯ್ಯೋ ಅಂತ ರೋದಿಸುತ್ತದೆ.ತಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಪೇಪರ್ನಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೋ ಬರೆದು ಅವಳ ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತ್ತಾನೆ.ಮೀರಾಳಿಗೆ ಎಚ್ಚರ ಬಂದಾದ ಮೇಲೆ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದರೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಲೆಟರು.ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಹಿಡಿದೆತ್ತಿ ಓದುತ್ತಾಳೆ..... ಡಾಲರ್ಿಂಗ್ ಅವತ್ತು ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕಾರಣ ಕೇಳಿದೆ ಅಲ್ವಾ!ಈಗ ನೋಡು ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೇ ಇಲ್ಲ.ಯಾಕೆಂದರೆ,ನೀನಗೀಗ ಜೇನಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ ತೆಗೆದಂಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮುಖ ಒಣಗಿ ಹೋದ ಹೂವಿನಂತಿದೆ.ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಪ್ರೀತಿ ಇತ್ತಲ್ಲ, ಕೇರ್ ಇತ್ತಲ್ಲ ಅದು ಈಗ ನಿನ್ನಿಂದ ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?ನಿನ್ನ ಆ ನಗು, ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯ್ತೆ ಅದು?ನಿಜ್ಜ ಹೇಳ್ಲ, ಪ್ರೀತಿಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ಕಾರಣ ಬೇಕಿಲ್ಲ!ಯಾಕೆಂದ್ರೆ ನಾನು ಈಗಲೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಅಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ.ಸ್ಟಿಲ್ ಐ ಲವ್ ಯುಮೊದಲಿಗೆ ಯಾರೋ ಎದೆಯಾಳದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಒಮ್ಮೆಲೇ ನೂರು ಡೈನಮೇಟ್ ಸಿಡಿಸಿದ ಹಾಗಾಯಿತು. ಮರುಕ್ಷಣ ನಿರಾಳ.

***

ಅವತ್ತು ಸಂಜೆ ಪ್ರೀತಮ್ ಬಂದ. ಮೀರಾ ಇನ್ನೂ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದಳು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವನಗೆ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ತಾನು ಬರೆದಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದ ಪತ್ರ. ಎದೆಗವಚಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದ್ದಳು.ಯಾಕೋ ಅವಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣು ಒದ್ದೆಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಅವಳ ತಲೆ ಸವರಿದ. ಇವನ ಕಣ್ಣ ಕೊನೆಯಿಂದ ಇಳಿದ ಹನಿಯೊಂದು ಅವಳ ಕೆನ್ನೆ ಮೇಲೆ ಜಾರಿ ಬಿದ್ದು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಳು.

"ಪ್ರಿತಂ......."

ಮೀರಾಳ ಕೈ ಪ್ರೀತಂನ ಕೈ ತಡಕಿತು.

ಪ್ರೀತಮ್ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವಳ ಕೈ ಅದುಮಿದ.

ಎಲ್ಲಾ ಅರ್ಥವಾದವಳಂತೆ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲೊಂದು ತೆಳು ಮಂದಹಾಸ.

***

ಈಗ ಹೇಳಿ ಪ್ರೀತಿಸಲು ಕಾರಣ ಬೇಕಾ?

Friday, April 18, 2008

ಒಂದು ಮಜಬೂತಾದ ಕತೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕುಳಿತ ...

ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಒಂದು ಫಿಲ್ಮ್ ತೆಗೀಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಆಸೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಲವಾಗಿ ಕಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಅದ್ಭುತವಾದೊಂದು ಕಥೆ ರೆಡಿ ಮಾಡಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ಎಂಥ ಕತೆ ಎಂದ್ರೆ ಅದನ್ನು ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ಮೊನ್ನೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದೆ. ಅದನ್ನು ನಾನು ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸೋ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನು ತುಂಬಾ ಭಾವುಕನಾಗಿದ್ದ. ಆ ಕಥೆಯ ಹಂದರವೇ ಹಾಗಿದೆ. ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಅದು.
ಕಮಷರ್ಿಯಲ್ ಆಗಿ ಎಲ್ಲ ವರ್ಗದವರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಮಜಬೂತಾದ ಕತೆ ಅದು.ನನಗೆ ಟೆಕ್ನಿಕಲ್ ಸೈಡ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿರಬಹುದು. ಆದ್ರೆ ಒಂದು ಫಿಲ್ಮ್ ಹೇಗಿರಬೇಕು ಅನ್ನೋದನ್ನ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ವéಿಷುವಲೈಸ್ ಮಾಡೋ ಅಷ್ಟು ಕಲ್ಪನೆ ನನಗಿದೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟು ಫಿಲ್ಮ್ ದಾರಿ ಹಿಡಿದುಬಿಡೋಣವೇ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಹಾಗಂದುಕೊಂಡ ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಮಾಡಿಗೀಡಿಯೇ ಮಗನೇ ಅಂತ ಮನಸ್ಸು ಕೈ ಹಿಡಿದು ಜಗ್ಗುತ್ತೆ.ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಈ ಫಿಲ್ಮ್ ಹುಚ್ಚು ನನಗೆ ಹೊಸದೇನಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನನಗೆ ಅಂಥದ್ದೊಂದು ಹುಚ್ಚು ತೀವ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಸಾರ್ ಇವನು ಫಿಲ್ಮ್ ಡೈರೆಕ್ಡ್ ಮಾಡಬೇಕಂತೆ...ಇನ್ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಸಾರ್ ಅಂತ ನಂಜರಾಜೇ ಅರಸ್ಗೆ ದುಂಬಾಲು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಆಗತಾನೆ ಮೈಸೂರು ಯೂನಿವಸರ್ಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾಗಿದ್ದ ಫಿಲ್ಮ್ ಇನ್ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ನ ಛೀಫ್ ಆಗಿದ್ದರು. ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಎಷ್ಟು ಎಕರೆ ಜಮೀನು ಇಟ್ಟಿದ್ದೀಯಯ್ಯ ...ಮಾರಿಬಿಟ್ಟು ಬಾ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಹೀರೋ ಮಾಡ್ತೀನಿ... ಅಂತ ರೇಗಿಸ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ಅವರು ಒಂದು ಫಿಲ್ಮ್ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದು ನೆನಪಿದೆ. ಹೆಸರು ಮರೆತುಹೋಗಿದೆ. ಕುಕ್ಕರಹಳ್ಳಿ ಕೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಆವರ ಫಿಲ್ಮ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿದ್ದರು. ಹಂಸಲೇಖ ಕಾಸ್ಟ್ಲೀ ಕಣಯ್ಯಾ ಅದಕ್ಕೆ ಬೇರೊಬ್ಬನ ಹತ್ತಿರ ಮಾಡಿಸಿದ್ದೀನಿ ಅಂದಿದ್ದರು. ನಿಜಕ್ಕೂ ಆ ಹಾಡುಗಳು ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದವು. ಅದಾದ ಮೇಲೆ ನಾನೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸೆರಗು ಹಿಡಿದು ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ಅವರ ಆ ಫಿಲ್ಮ್ ಏನಾಯಿತೋ ಗೊತ್ತೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ.ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದ ದಾರಿ ಹಿಡಿದ ಮೇಲೆ ಟೈಮ್ ಅನ್ನೋದು ಹುರಕ್ಕೊಂಡು ಮುಕ್ಕತೊಡಗಿತು. ಅದರ ಗುಂಗಿನಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿಹೋದೆ. ಈಗ ಮತ್ತೆ ಫಿಲ್ಮ್ರಂಗಕ್ಕಿಳಿಯುವ ಆಸೆ ಗರಿಕೆದರಿ ಕೂತಿದೆ.
ಆ ಕ್ಷಣ ಎಂದೋ ಯಾವತ್ತೋ . ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

Thursday, April 17, 2008

...ಇದು ಕಸಮ್

ತುಂಬಾ ದಿವಸದಿಂದ ನೀವು ಬ್ಲಾಗ್ನಲ್ಲಿ ಏನೂ ಬರೆದಿಲ್ಲ.ಈ ಹುಚ್ಚಾಟಕ್ಕೇಕೆ ಬ್ಲಾಗ್ ಶುರು ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು ಅಂತ ಗೆಳೆಯರು ಕೊರಳ ಪಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಏನು ಉತ್ತರಿಸಲಿ?
ಅಷ್ಟೊಂದು ಕೆಲಸ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ದಿನಕ್ಕೆ ಹದಿಮೂರು ಹದಿನಾಲ್ಕೋ ಗಂಟೆ ದುಡಿಯುವುದು ನನಗೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅಂತ ನಾನು ಯಾವತ್ತೂ ಹಿಂಜರಿದವನಲ್ಲ... ಹೇಳಬೇಕೆಂದ್ರೆ ಕೆಲಸ ಇಲ್ಲದೆ ಸುಮ್ನೆ ಕೂರುವುದು ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಪರಮ ಬೋರಿನ ಕೆಲಸ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಬೇಜಾರಿನ ಸಂಗತಿ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಖಾಲಿ ಅನಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನಾನೇ ಏನಾದ್ರೂ ಕೆಲಸ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಅದರಿಂದ ಸಿಗುವ ಖುಷಿ ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲು.ಈ ನಡುವೆ ಒಂದು ಹೊಸ ವಿಷಯ ಅಂದ್ರೆ ಕಾರು ತಗೊಂಡಿದ್ದು. ತುಂಬಾ ದಿನದಿಂದ ಆ ಬಯಕೆ ಇತ್ತು. ತಗೊಳ್ಳುವುದಾದ್ರೆ ಅದು ಕಾರೇ ಅಂತ ನಾನು ಯಾವಾಗಲೋ ಡಿಸೈಡ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಈಗ ಆ ಕನಸು ಕೈ ಗೂಡಿದೆ. ಒಂಥರ ಹ್ಯಾಪಿ. ಆದ್ರೆ ಬಡ್ಡೀ ಮಗಂದು ಡ್ರೈವಿಂಗು ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಮಾತ್ರ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ನರಕವೇ! ಸುಮ್ಮನೆ ಆರಾಮಾಗಿ ಫ್ರೆಂಡ್ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಹರಟೆ ಕೊಚ್ಚುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವನು ಗಾಡಿ ತಗೊಂಡು ರಸ್ತೆಗಿಳಿದ ಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು, ಅದರ ಕಷ್ಟ ಏನೂ ಅಂತ. ಮೊನ್ನೆ ರಿಂಗ್ ರೋಡಿನ ದಿಬ್ಬವೊಂದರಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಆಫ್ ಆಗಿ ಹೋಯಿತು. ಎಂಥ ಫಜೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದವರೆಲ್ಲ ಹಾರ್ನ್ ಊದಿದ್ದೇ ಊದಿದ್ದು. ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಪೊಲೀಸ್ ಬಂದು ಕಲಿಯೋದಿದ್ದರೆ ಮೈದಾನಕ್ಕೋಗಿ ಕಲೀರ್ರಿ... ರಸ್ತೆಗ್ಯಾಕ್ ಬಂದು ಪ್ರಾಣ ಹಿಂಡ್ತೀರಿ ಅಂತ ಉಗಿದು ಹೋದ. ಅವತ್ತು ನಿಜಕ್ಕೂ ನಾನು ನರ್ವಸ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.ಆದ್ರೆ ಈ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಇದಾರಲ್ಲ ಇವರ ಕಿತಾಪತಿ ಒಂದೊಂದಲ್ಲ. ಕಾರ್ ತಗೋ ಅಂತಿದ್ದವರೇ ಈಗ ಬನ್ರೋ ಕೂರ್ರೀ ಅಂದ್ರೆ ನಾವು ಬರೊಲ್ಲಪ್ಪ ಅಂತ ಕೈ ಎತ್ತುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇರೋದೊಂದೇ ಜೀವ ಅದನ್ನೂ ನಿನ್ನ ಕೈಲಿ ಕೊಟ್ಟು ಕಳಕೊಳ್ಳೋಕೆ ನಮಗೇನು ಹುಚ್ಚಾ ಅನ್ನೋ ಥರಾನೆ ಎಲ್ಲರೂ ಮಾತಾಡ್ತಿದಾರೆ. ಇದೆಲ್ಲ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಅಂತ ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.ಈ ನಡುವೆ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಕಥಾ ಸಂಕಲನ ಸಿದ್ಧಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ತುಂಬಾ ಪಾಪ್ಯುಲರ್ ಆಗಿದ್ದ ಅಂಕಣ ಇನ್ಬಾಕ್ಸ್. ಅದನ್ನು ಕೂಡ ಪುಟ್ಟ ಪುಸ್ತಕ ಮಾಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಏನೇ ಅದರೂ ಈ ವರ್ಷ ನನ್ನದೂ ಅಂತ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪುಸ್ತಕ ಬರಲೇ ಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.ಅದರ ಬಿಡುಗಡೆಗೆ ನೀವಿಲ್ಲದೇ ಹೋದ್ರೆ ಆದೀತೆ. ಖಂಡಿತಾ ಕರೀತೀನಿ ಬಿಡಿ. ಹಾಗೆ ನದಿಪ್ರೀತಿ ಇನ್ನು ಸಣ್ಣದಾಗಿಯಾದರು ಹರಿಯುತ್ತದೆ
... ಇದು ಕಸಮ್.